1. bölüm/c

tüm bu sessizlik ve karanlık içinde gördüğü ışık huzmesinin ne anlama geldiğini düşündü bir an. sevinmeli miydi, korkmalı mıydı.. hemen gidip bakmalı mı yoksa arkasını dönüp kaçmalı mı? birkaç saniye içinde aklından olasılıkları geçirdi, bu kasabada normal olmayan şeyler vardı, trenden indiğinden beri her adımda bunu fark ediyordu. serinliği hissetmemeye başlamıştı heyecan ve korkudan. ışığa doğru yürümeye karar verdi ama gürültü yapmamalıydı, ancak o kadar sessizdi ki gece, insanın gözlerini kırparken bile bir ses çıktığını ilk kez fark etti. ayaklarının ucuna basa basa ışık huzmesine doğru yürüdü, elindeki valizi yavaşça yere bıraktı ve gözünü deliğe dayadı. ışık tam gözünün içine giriyordu, göremedi, kapıyı açıp içeri girmek dışında ki tek seçeneği gara dönmekti, dönüş trenini yakalamak için garda beklemesi gerektiğini düşünüp kızdı kendi kendine.
tam kararını vermişti ki bir ses duydu ışığın geldiği yerden. başta anlamsız gelen sesi biraz dinleyince mırıldanan bir kadın sesi olduğunu fark etti. ağlamaklı, kısık, titrek bir sesle sürekli aynı şeyi tekrarlıyordu kadın…